ในวันหนึ่งคืนหนึ่ง ควรจะไหว้ให้ได้ 5 ครั้ง เป็นอย่างน้อย ถ้ามีดอกไม้ธูปเทียนก็ควรบูชาด้วย ถ้าไม่มีก็ควรใช้มือ 10 นิ้ว กับปากและใจ ควรปฏิบัติเป็นประจำตลอดชีวิต
ครั้งที่หนึ่ง ว่า นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ 3 หน แล้วสวดพระพุทธคุณ คือ อิติปิโส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติฯ หยัดรุลึกถึงพระปัญญาคุณทรงรู้ดีรู้ชอบสิ้นเชิง พระบริสุทธิคุณทรงละความเศร้าหมองได้หมดจดพระกรุณาคุณทรงแนะนำสั่งสอนผู้อื่นให้ปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า แล้วกราบหนหนึ่ง
ครั้งที่สอง สวดพระธรรมคุณว่า สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกา ลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัยตัง เวทิตัพโพ วิญญูหีติฯ หยุดระลึกถึงคุณพระธรรมที่รักษาผู้ปฏิบัติไม่ให้ตกไปในที่ชั่วพ้นจากความมัวหมองประสบสุขได้แท้จริงแล้วกราบลงหนหนึ่ง
ครั้งที่สาม สวดพระสังฆคุณว่า สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ยะทิทัง จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะปุริสะปุคคะลา เอสะภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ยะทิทัง จัตตาริ ปุริยะยุคานิ อัฏฐะปุริสะปุคคะลา เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อาหุเนยโย ปาหุเนยโย ทักขิเณยโย อัญชะลีกะระณีโย อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติฯ หยุดระลึกถึงคุณพระอริยะสงฆ์ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ ตามกำลังศรัทธาความสามารถของแต่ละบุคคล แล้วกราบลงหนหนึ่ง
ต่อไปให้ตั้งใจกล่าว ไตรสรณคมน์เป็นสิ่งที่พึ่งตลอดชีวิตว่าดังนี้ คือ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจจฉามิ ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ ทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ ตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ครั้งที่สี่ สวดระลึกถึงพระคุณบิดามารดาว่า เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ทิกัญจะ ปุตตะนากัญจะ มาตาปิตุคุณัง วันทามิ แล้วหยุดระลึกถึงคุณบิดามารดาที่ได้ชุบเลี้ยงอุ้มชูมาจนเติบใหญ่ ป้องกันสรรพภัยทั้งปวงมิให้แผ้วพานจนเห็นชัดแจ้งแล้วกราบลงหนหนึ่ง
ครั้งที่ห้า สวดระลึกถึงคุณครูอาจารย์ว่า อุปัชฌายาจาริยาทิคุณัง วันทามิ แล้วหยุดระลึกถึงคุณครู อุปัชฌาย์ อาจารย์ ที่ได้อบรมสั่งสอน ประสิทธิ์ประสาธน์ความรู้ให้แก่เราจนเห็นได้ชัดแล้วกราบลงหนหนึ่ง
ต่อจากนั้นให้นั่งพับเพียบไม่ต้องประณมมือ แล้วพิจารณาร่างกายของตนว่า “ร่างกายของเรานี้จะต้องแก่ หนีความแก่ไม่พ้น จะต้องเจ็บ หนีความเจ็บไม่พ้น จะต้องตาย หนีความตายไม่พ้น จะต้องพลัดพรากของที่รักที่ชอบใจทั้งสิ้น มีกรรมเป็นของ ๆ ตัว ทำดี จักได้ผลดี ทำชั่วจะได้ผลชั่ว เป็นอนิจจัง ไม่เที่ยงแท้ไม่แน่นอน เป็นทุกข์ย่อมสิ้นไปเสื่อมไปเป็นธรรมดา เป็นอนัตตา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาไม่ได้”
เสร็จแล้วให้แผ่เมตตาให้แก่สัตว์ทั้งหลายทั้งที่เป็นมิตรและศัตรูว่า “สัพเพสัตตา อะเวรา อัพะยาปัชฌา อะนีฆา สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ” แปลความว่า ขอสัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตาย ด้วยกันหมดทั้งสิ้น จงอย่ามีเวรมีภัย อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย จงบริหารตนให้พ้นจากทุกข์มีสุขถ้วนหน้าทั่วกันเถิดฯ
การไหว้พระ 5 ครั้งนี้ ถ้าวันไหนขาดไม่ได้ไหว้ ให้ไหว้ใช้ในวันรุ่งขึ้นเพิ่มขึ้นอีก 5 ครั้ง ถ้านั่งไหว้ไม่ไหวก็นอนไหว้ ถ้ายกมือไม่ขึ้นก็ใช้ปากกับใจ ถ้าปากพูดไม่ได้ก็ใช้ใจนึก ทำอย่างนี้จะเป็นเครื่องช่วยพยุงตนให้เป็นคนดี ไม่ให้ตกไปในทางชั่ว จะมีความสุขความเจริญยิ่งขึ้นเสมอทั้งทางคดีโลกและทางคดีธรรมฯ
0 comments :
Post a Comment